วงดนตรีองค์การโทรศัพท์ ตอนที่ 2
หลังจากที่ได้รับเครื่องดนตรีมาก็ประกาศรับสมัครนักดนตรีอีกครั้ง ครั้งนี้ได้ พิชิต ทับเปลี่ยน จากหน่วยงานคลังพัสดุหน้าศูนย์ฝึกฯมาเล่นแซ๊กเทนเนอร์ วิสูตร คำบุรี จากกองยานพาหนะ เล่นแซ๊กอัลโต อุทิศ บัวสมบูรณ์ จากข่ายสายมาเล่นทรอมโบน มีอนุพันธุ์ กับวิเชียร บุญฤทธิ์ มาเล่นกีต้าร์ นักดนตรีก็สับเปลี่ยนกันเล่นตามแนวที่ตัวเองถนัด นับว่าเป็นโชคดีที่ยุคนั้นผู้ใหญ่ให้การสนับสนุนก็เลยได้รับอนุญาตให้มี การซ้อมอาทิตย์ละครั้งทุกบ่ายวันศุกร์ โดยขอความร่วมมือจากต้นสังกัดของนักดนตรีแต่ละคน โดยถือเหมือนเป็นกิจกรรมหนึ่งของชมรมกีฬา ซึ่งก็ได้รับความอนุเคราะห์จากแต่ละหน่วยงานด้วยดี การฝึกซ้อมก็จำเป็นต้องเล่นให้ไปในทางเดียวกันโดยมีโน๊ตเพลงเป็นตัวกำหนดจังหวะ แรกๆก็หาโน๊ตเพลงที่มีอยู่มาเรียบเรียงเสียงประสานใหม่ให้เป็นวงครบตามเครื่องดนตรีที่มี ด้วยฝีมือคุณเอนก วิจิตกูลกับพี่วินัย จิตรแจ่ม ที่มีความรู้เรื่องดนตรีอยู่บ้าง จนระยะหนึ่งเพลงมีมาขึ้นเวลาที่จะมาเขียนโน๊ตก็ไม่ค่อยมีเพราะมีงานประจำต้องทำ เลยคิดว่าถ้าจะทำให้เป็นวงมาตรฐานก็ควรจะต้องมีผู้ฝึกสอนให้ถูกวิธี จึงตกลงจ้างครูจรี ผมจำนามสกุลไม่ได้ จากวงดนตรีสุนทราภรณ์มาเป็นผู้ควบคุมการซ้อมและเขียนโน๊ตให้กับนักร้อง ส่วนค่าใช้จ่ายก็ขอจากงบของชมรมกีฬา ซึ่งก็จ้างอยู่ระยะหนึ่งไม่นานนัก เราก็ยังคงอาศัยศูนย์ฝึกเป็นที่ซ้อมตลอดมา โดยใช้โรงอาหารเป็นที่ซ้อมและเก็บเครื่องดนตรี พอเป็นรูปเป็นร่างเป็นวงดนตรีมีเครื่องดนตรีก็ต้องมีผู้รับผิดชอบ พี่ดนัย จุลชาต ได้มอบหมายให้ “พี่เป็ด” วารี พานิช เป็นผู้จัดการวงดนตรี มีพี่สินชัย รอดชีวัน เป็นผู้ช่วยอีกท่านหนึ่ง เวลาหน่วยงานไหนขอมาก็ต้องแจ้งมาทางผู้จัดการ ก็ได้พี่เป็ดนี่แหละครับเป็นคนประสานงานกับหน่วยงานต่างๆและผู้ใหญ่ในองค์การ หาเงินมาซ่อมบำรุงรักษาเครื่องบ้างเพราะวงดนตรีไม่ได้มีรายได้อะไร เล่นในงานของหน่วยงานบางครั้งก็ได้แค่กินกับค่ารถ บางครั้งก็ฟรีเพราะเป็นงานของ ทศท เอง พี่ดนัย ก็ให้ความอนุเคราะห์ใช้รถของกองติดตั้งพร้อมพนักงานขับรถขนเครื่องดนตรี ไม่มีเบี้ยเลี้ยง ไม่มีล่วงเวลา แต่ทุกคนก็เต็มใจช่วยมาตลอด เพลงที่เล่นส่วนใหญ่เป็นเพลงแนว สุนทราภรณ์ และเพลงลีลาศ นักร้องก็มาจากหลายหน่วยงานส่วนใหญ่ก็เป็นพนักงาน 13 ที่อยู่ชุมสายสุริวงศ์มีนักร้องอาชีพที่ทำงานใน ทศท หลายท่านมาร่วมงานบ้างเป็นบางงาน มีนักร้องชายอยู่คนหนึ่งที่ผมประทับใจในเสียงร้องชื่อพี่วินัย มูฮัมหมัด เป็นช่างอยู่ห้อง เอ็มดีเอฟ น่าจะเป็นชุมสายพระประแดง ร้องเพลงสากลแนวลาติน บลู คนที่ได้ยินเสียงต้องเหลียวหลังกลับมาดูทุกคน ปกติก็ร้องเพลงบ้างตามห้องอาหารแถวฝั่งธน สมัยนั้นห้องอาหาร คอฟฟี่ชอป มีดนตรีเกือบทุกแห่ง นักร้องก็มาก ยังมีไนต์คลับหลายแห่งแถวถนนราชดำเนิน ที่ใหญ่ๆก็มี โลลิต้ากับโรฟีโน ตรงอนุสาวรีย์ประชาธิปไตยมี บาร์อเลกซานดร้ากับ มูแลงรูส อยู่คนละมุม กลับมาที่วงดนตรี ทศท เมื่อพอมีฝีมืออยู่บ้างก็เริ่มรับงานนอกองค์การเป็นงานของเพื่อนพนักงาน งานแต่งงาน งานเลี้ยงวันเกิด ราคามิตรภาพพอได้ค่ารถกลับบ้าน ส่วนอุปกรณ์ที่สิ้นเปลืองเช่นสายกีต้าร์ ไม้กลอง ลิ้นแซ็ก ก็ซื้อกันเอาเอง นักร้องจาก 13 ที่ยังอยู่รอเกษียณปีหน้าอีกคนหนึ่งชื่อคุณอัชฉรา สายประสิทธิ์ ตอนนี้น่าจะเปลี่ยนนามสกุลไปแล้ว นอกนั้นก็มีน้องๆอีกหลายคนยังไม่เกษียณ ผมจำได้ไม่หมด คงต้องรออีกตอนนะครับ
